Category: Klimaat

Vanmorgen een leuke discussie op Twitter over in de Klimaatzaak wel of niet in beroep gaan. De voorstanders komen met allerhande filosofische bespiegelingen over wie er in onze parlementaire democatie de eindbeslissingen moet nemen en dat jurisprudentie pas iets betekent als het in hoger beroep bevestigd is. Dat laatste vind ik sowieso een raar argument want na een hoger beroep kan je nog in cassatie en na cassatie kan je de grondwet wijzigingen en zo voort, het houdt gewoon nooit op. En die tijd hebben we helemaal niet. 

Maar goed, dat is juridische haarkloverij. Waar ik vandaag aandacht aan wil besteden is dat de parlementaire democratie helemaal niet in staat is om te oordelen over zaken die de mensheid bedreigen.

Het probleem is namelijk dat het klimaat op Aarde niet iets is wat zich middels coalitiemeerderheden en gewonnen tegenzaken in hoger beroep laat overtuigen.

Alleen al het idee dat 2 graden opwarming t.o.v. Pre-industrieel een veilige grens is is totale onzin, het was een politiek compromis van ongekend destructieve aard.

In de jaren ’80 hadden we gigantisch mazzel dat we de oorzaak van het gat in de ozonlaag ontdekten en de CFK’s middels wetgeving konden uitbannen. Dat was echter maar een miniscule verstoring van de atmosfeer die we repareerden.

Door het verbranden van fossiele brandstoffen zijn we echter de hele biosfeer aan het veranderen op een fundamentele manier. We zijn waarschijnlijk al diverse tippingpoints voorbij en andere zoeken we met rap tempo op.
Ik noem een paar zaken die, als we het tippingpoint voorbij zijn, de mensheid uit kunnen roeien binnen een paar jaar

 Waterstofsulfide  

In de geschiedenis van de aarde zijn er massa uitstervings gebeurtenissen geweest die toe te schrijven zijn aan zuurstofarme warme zeeën waarin algen tot bloei kwamen die uiterst giftig waterstof sulfide uitstoten. Hierdoor ontstonden enorme H2S wolken die het land opdreven en alle leven uitwisten. De oostelijke Stille Oceaan (voor Californië) is momenteel 3,5 graden warmer dan normaal, en begint in een zuurstofloze zone te veranderen. Er komt geen waarschuwing als dat gebied zo groot als Europa opeens de ideale voedingsbodem blijkt voor die algen.

Golfstroom  
De GolfStroom, die ervoor zorgt dat West Europa een warm bewoonbaar klimaat heeft in plaats van dat van Canada, wordt aangedreven door koud zout water dat bij Groenland de diepte in zinkt. Alleen smelt er zoveel zoetwaterijs op Groenland dat er nu een enorme koele zoetwatermassa drijft die niet meer zinkt. We zijn met z’n allen heel hard op de “uit” knop van de warmte transportband aan het drukken. Geen politiek compromis die de warmtetransportband weer “aan” kan onderhandelen.

Zuidpool   

Ook hier smelt de kap (het ijs VOLUME op de landmassa slinkt hard). Optisch erg fijn voor de ontkenners is dat ijswater dat op de landmassa smelt de oceaan inloopt en de toplaag zoeter maakt. Ook rond Antartica dus een gigantisch gebied dat kouder is dan normaal omdat koud zout water niet meer afzinkt. Het koude drijvende zoete water bevriest ook makkelijker dan zout water dus de rand van het drijfijs groeit. Leg dat een VVD’er maar eens uit.

Noordpool 
 
We zijn een week of drie van het einde van het smeltseizoen af en het wordt een dramatisch jaar. De rode lijn geeft het (al kleinere dan vroeger) gemiddelde aan van de periode 1980-2010. Dit jaar komen we dus ver, vér onder die lijn uit. Zwart zeewater zuigt warmte beter op dan wit ijs, dus de Noordpool is inmiddels een zonnecollector ipv een reflector. Praktisch probleem voor de Inuit in Canada en Alaska: in de Poolzee is inmiddels zoveel open water dat de golfhoogte nu een probleem gaat worden: bde wind heeft vrijspelen op het open water en bij storm spoelen er daar dorpen onder waar vroeger een ijssbarriere voor veiligheid zorgde. Wat de (nieuwe) hoge golven gaan betekenen voor het resterende poolijs? Ik ben bang dat we dat snel gaan ervaren.

En zo kan ik nog wel even doorgaan…

Lobbycratie 

We leven inmiddels in een lobbycratie, de postmoderne variant van de in 1789 bedachte democratie. Toen bestonden nog geenmultinationals die het beleid maakten dat wereldwijd bepaalt wat we eten, wat we kopen, hoe we reizen en zo.

Coca Cola, de Takaksindustrie en Nestlé bepalen tegenwoordig wat goed voor ons is en de 40 lobbyisten per parlementslid bepalen de uitslagen van stemmingen. En dat begint zo erg te wringen dat Urgenda de rechter gevraagd heeft om nou eens een stap terug te doen en het grotere plaatje te bekijken. En die rechter heeft heel goed gezien wat er aan de hand is:

Het door mensen bedachte systeem om Aarde te regeren verandert de aarde zo erg dat het ons bestaan direct bedreigt. Je kan geen oplossingen van binnen het systeem gebruiken om dat te repareren en dus moet er een instantie zijn die prioriteiten aanbrengt in wat belangrijk is voor ons voortbestaan en wat geneuzel in de marge is.

Ik vergelijk het met Newton. In zijn tijd rekende je met plus, min en keer. Maar hij keek naar planeetbanen en vallende appelen en kon dat niet begrijpen zonder een compleet nieuwe Natuur en Wiskundig framework te verzinnen. Hij vond de integraal en differntiaalrekening uit om planeetbanen te kunnen berekenen en zette de wereld op zijn kop.

Wij moeten ook een nieuwe politieke taal ontwikkelen om over de aarde en onszelf na te denken, het kan niet meer in termen van groei en aandeelhouderswaarde.

Het klinkt raar, maar ik denk dat we echt moeten gaan denken aan een VN die een mandaat krijgt om kolenmijnen te sluiten, goedschiks of kwaadschiks.

Een kliekje conservatie hobbyisten in de tweede kamer is echt het ongeschikte gremium om over Moeder Aarde te beslissen, ze zijn teveel verworven met het systeem dat haar vernietigt.

Tot die tijd nemen verstandige Aardbewoners het voortouw en negeren het beleid van hun “regering” die aanstuurt op zo goedkoop mogelijke kolenstroom zodat “consumenten” budgetruimte krijgen om onnodige goederen te kopen. 

Op naar de zorgzame samenleving waarin we allemaal werken naar vermogen en consumeren naar behoefte, ipv streven naar zoveel mogelijk geld voor mensen die het kunstje van de multinationals beheersen en de rest maar moet sappelen (of uitsterven).