Lars Boelen

Tag: Twitter

  • Tijdlijn

    Vakantie, tijd voor reflectie. Het afgelopen jaar was Twitter voor mij bijzonder productief. Ik heb via Twitter talloze nieuwe mensen ontdekt, IRL ontmoet, producten ontdekt en klanten geworven. 

    De afgelopen maanden merkte ik dat al dat volgen van tijdlijnen op Twitter (en in toenemende mate Facebook) en daaropvolgend getwitter en gereageer ook contraproductief begint te worden. Je raakt om de haverklap verstrikt in discussies waar je eigenlijk helemaal geen tijd en energie in wilt steken puur omdat mensen die je ooit bent gaan volgen vanwege een paar leuke ideeën, ook andere hobbies hebben waar je door het volgen van de tijdlijn voortdurend mee geconfronteerd wordt.

    Toegegeven, ooit ben ik zo tegen een paar onderwerpen aangelopen die me grepen en waar ik me ook echt in ben gaan interesseren en inzetten maar ik kan niet elke strijd de mijne gaan maken….”Choose your battles” zeggen ze in het Engels. En ik ben dus begonnen met een een hele boel mensen te “negeren” die ik nu volg. Het is een soort mute knop. Ik vind u niet minder aardig of interssant maar ik moet me nu even een jaartje concentreren op mijn kerntaak. 

    (Weekje rust, nog meer reflectie)

    Eigenlijk is de FOMO (fear of missing out) hetgeen me de das omdeed. Ik heb nu twee weken sabatical er op zitten en dat is heel goed bevallen. Ik laat de “meldingen” van Twitter en Facebook dus voorlopig uit staan en lees wel op momenten dat mij dat uitkomt.

    Ook ga ik meer gebruik maken van m’n blogs om zo wat genuanceerder mijn gedachten met jullie te kunnen delen, die 140 tekens zijn af en toe killing. Jullie hebben vanmorgen mijn eerste miniblogs op Twitter gezien.

    Tot zo ver mijn bespiegelingen over twee weken Toscnane. Het was een genot eigenlijk die enorm brakke WiFi hier maar morgenavond ben ik er weer bij 🙂

    Groetjes, Lars

  • A Random act of kindness : #DTV

    Vandaag eens iets heel anders, geen energie, geen politiek, geen zware zure onderwerpen.

    Wat wil het geval? Ik heb een hele rare hobby. Ik Twitter graag zoals je hier rechts kan zien, en ik ontdekte al snel dat er drie werelden zijn op Twitter.

    Die van de Informatiedelers
    Twitter is de plek om actuele informatie te zoeken. 2 uur ’s nachts een helikopter boven je woonwijk? Twitter vertelt je wat er aan de hand is. Activiteit waar je in geïnteresseerd bent maar niet naar toe kan? Met Twitter sta je virtueel in de zaal. Heerlijk. Alles wat je interesseert krijg je, voorzien van mening of commentaar bij elkaar in je TimeLine.

    Reaguurders
    Die van reaguurders, racistisch zwartepieten PVV-geschreeuw, anoniem schelden en vreselijke lelijke taal ook nog eens. Deze twitterraars zitten te zoeken op hashtags van hun voorkeur en schelden je de huid vol met allerlei lelijke verwensingen over je bio als jij eens een keer ergens een mening over hebt. Ik ontdekte al snel de blokkeerknop om dit ongerief te weren.

    Aardige mensen
    En dan de laatste groep. Aardige mensen! Ik volg er inmiddels bijna 300. Mijn timeline staat vol met doordachte uitspraken, prikkelende ideeën. Toen ik meer dan een jaar geleden begon te twitteren en bloggen volgde ik er 3 of vier, en vroeg me af hoe ik ooit aan honderden of duizenden mensen zou komen (is dat een doel dan? #dtv), ik kende niemand, werkte al jaren thuis, klein sociaal netwerk, en wat had ik nou te vertellen?

    Als je een tijdje Twittert leer je al snel de mores van retweeten, favoriet maken, het gebruik van een punt voor een naam, en hastags als #FF en #zinin en #DTV.

    Durf te vragen
    Die laatste is een hele rare : Durf te vragen. Als je er op zoekt krijg je een lijst met vragen voorgeschoteld die loopt van levensvragen tot piependekastdeuroplossinggezocht. En hier gaat deze blog over.

    Als je namelijk een vraag ziet waar je antwoord op weet, of informatie hebt waar je de vrager mee verder kan helpen dan kan je dus met een tik op “reply” antwoord geven. En dat is dus mijn hobby. Af en toe kijken en als er mensen tussen staan met een leuke bio en leuke tweets (reaguurders help ik niet) …. antwoord geven.

    De reacties lopen uiteen van “geen” (het was blijkbaar een retorische vraag) via een nieuwe vraag die naar de kern van de zaak leidt, tot blije uitroepen, tweets en retweets, favorieten en volgerschap omdat een grote frustratie blijkbaar zo simpel op te lossen was.

    En dat is zo ontzettend leuk om mee te maken! Gewoon iets aardigs doen voor wildvreemde, en daar zo’n beloning voor krijgen. Het is mijn micro “participatiesamenenleving” die ik zo om mij heen creëer, allemaal aardige mensen die ik niet ken, maar mijn dag wel van een gouden randje voorzien. Heerlijk!

    Ik kan het iedereen van harte aanbevelen, het kost je 1 minuut per week, maar kan heel goed tot heel bijzondere nieuwe vriendschappen leiden, het overkwam mij.

    Durf het, doe het, Durf Antwoord te Geven #DAG!

    Lars

    ps. Niet al mijn volgers zijn zo ontstaan hoor, een paar maar, de rest zijn bloglezers denk ik
    pps. Categorie levensvragen is aan mij niet zo besteed, doe mij maar technische vragen
    PPS. Dit verhaal is geen bullshit, dit leverde mijn hobby mij deze deze week op:

  • een engel
  • een halve fles champagne
  • een BFF
  • en een blogpost van iemand die geïnspireerd raakte

    • @TimKreukniet wees me op deze video van Simon Sinek, over hoe onzelfzuchtig aardige dingen doen je lichaam in een staat van euforie brengt. Vooral vanaf 27:30 kijken!

    TwitterVolgen