Tag: Peakoil

  • OPEC jaarverslag 2012 : Business As Usual

    Vandaag kwam het OPEC Jaarverslag uit.

    Het staat weer bol van de 3% aardolieproductie groei, 3% wereldeconomische groei (zie het verband) en groeiende productie in de VS. Het woord CO2 komt 5x in het stuk voor, altijd in verband met een workshop die de OPEC georganiseerd had om met behulp van CO2-injectie méér aardolie te kunnen produceren.

    Kortom, in het jaar dat voor het eerst over de 400 PPM CO2 in de atmosfeer zijn gegaan geen woord over de onhoudbaarheid van de fossiele economie.

    Ook “Peak Oil” wordt als de pest gemeden, niet raar natuurlijk voor een club die als doel heeft de belangen van de olieindustrie te behartigen, hoewel we wel opnieuw een jaar van $100+ olie achter de rug hebben. Het feit dat zulke dure olie niet te verenigigen is met economische groei wordt genegeerd, de groei die we nu hebben is het resultaat van Keynesiaanse stimulering van epische proporties en zal dit jaar ophouden.

    Kortom, het is weer ouwe jongens krentenbood en business as usual voor zo.

  • Terugblik op mijn ideëen over PeakOil in 2005

    Ik raakte in 2005 geïnteresseerd in “Peak Oil”, na het zien van de de VPRO-documentaire “De waterstofeconomie”. De Peak Oil gemeenschap gaat ervan uit dat het moment nabij is (voor mij gepasseerd is) waarop het niet meer lukt méér makkelijk winbare vloeibare aardolie op te pompen, waardoor de spectaculaire economische wereldwijde groei sinds 1860 (eerste olieveld, start wereldbevolkingsexplosie) niet meer voortgezet kan worden.

    Eerst kon ik niet geloven dat alle grote internationale bedrijven als Shell, BP het Internationaal Energie Agentschap om er maar een paar te noemen, alleen maar “business as usual extrapolaties” publiceerden, en zich niet verdiepten in de achterliggende geologische waarheden. Het hele idee achter PeakOil is dat de grootste velden eerst gewonnen worden, omdat ze met primitieve methodes (op de tast) gevonden zijn en dat de goedkoopste winningsmethoden eerst gebruikt werden (rietje in de grond prikken waarna de olie eruit spoot). Daarmee blijven automatisch kleine en dure velden over voor het laatst, overduidelijk de fase waar we nu in zitten. Het was wel lastig dat ik een houding moest aannemen alsof het om een complot ging, maar het was de enige manier om tot een consistente nieuwe werkelijkheid te komen.

    Ik heb alle fases van rouw (het makkelijk leventje in het westen is ten einde, heel binnenkort breekt de pleuris uit) doorgemaakt voor ik tot rust kwam en mijn eigen plan kon gaan trekken:
    Denial (olie is abiotisch!, Saoedie heeft nog tientallen onaangeraakte velden, de Noordpool drijft op olie, we hoeven het alleen maar op te pompen)
    Anger (Waarom is mij dit nooit verteld!!!!)
    Bargaining (Met ToeHeelAirInjection, Fracking, Teerzand, Biobrandstof, Waterstof of hybride/electrische auto’s redden we het!)
    Depression (geen van bovengenoemde heeft ook maar een fractie van een oplossing geleverd)
    Acceptance De overheid is geen geluksmachine, nergens in de grondwet staat dat we recht hebben op goedkope energie, IEA bijt niet de hand die haar voedt

    Afijn, in 2005 werkte ik bij een vermogensbeheerder, en uit gesprekken die ik met “interne energie specialisten” aanging (ik ben zelf IT’er) maakte ik op dat ik niet al te serieus werd genomen, waardoor ik het volgende stuk niet durfde publiceren. Nu ik helemaal uit de financiele wereld ben kan ik hem alsnog plaatsen.

    Mijn simpele versie van de geschiedenis sinds 2005 is tamelijk consistent gebleken met Peak Oil in gedachten:
    – na 2005 werd olie zo duur dat “economische groei” niet meer mogelijk was
    – door dat gebrek aan groei viel het financiele gebouw in elkaar (als je geen groei hebt kan uitgeleend geld nooit terugbetaald worden, en met 10:1 hefboomwerking vallen banken dan om)
    – we zijn de gekste dingen “aardolie” gaan noemen, zoals uitgesmolten zand, omgecatte steenkool, omgecatte mais en andere basisvoedingsmiddelen, samengeperst vloeibaar gas etc. waardoor we de totale productie aan aardolie in 8 jaar tijd nog NET iets hebben kunnen laten groeien.
    – onze pensioenfondsen blijken door de verbrokkelde groei-illusie veel minder rijk te zijn dan we eerst dachten/hoopten.

    De komende 8 jaar zullen in het teken staan van de nieuwe realiteit, waarover in een volgende blog meer. En dan in 2020 maar eens terugkijken of ik nog steeds zo’n heldere glazen bol heb 🙂

    En tot slot, hier is tie dan, als PDF, voor het nageslacht, het stuk dat in erg kleine kring verspreid is in 2005, en dan nu eindelijk wereldkundig wordt gemaakt:

    peakOilVooruitblik2005