U kent hem wel, Wile E. Coyote. De personificatie van de westerse samenleving : een briljant plan om de grote klapper te maken, altijd een plan B voor als het niet lukt, en last but not least, heeft hij reglematig een “Oh, oh” moment waarop eerst alles goed lijkt te gaan tot hij zich realiseert dat er iets niet helemaal volgens plan verloopt:
Ik had zo’n moment van plotseling helder inzicht vanmiddag, nadat het aanbreken van de lente door de weerdiensten weer een paar weken uit is gesteld… Want hoe was het ook alweer met het weer in west Europa? De straalstroom voert gemiddeld uit het zuidwesten lauwe natte oceaan lucht aan waardoor we hier vaak zuidwestenwind wind hebben, met in de loop van het jaar stijgende temperaturen naarmate de oceaan opwarmt.
Not so anymore. Ik heb deze winter weken achtereen tegen de oostenwind ingefietst, wekenlang koude regenbuien uit het noorden, afgewisseld met losse dagen warm weer. Ik schreef pas over mijn klimaatramptoerisme, en van de week kwam ik tot twee keer de straalstroom tegen (links hieronder). In een notendop : doordat de noordpool heel veel sneller warm wordt dan de rest van de aarde(feit) is er een kleiner temperatuurverschil tussen de pool en de evenaar(feit), en laat dát nou net de drijvende kracht achter de straalstroom zijn. En zonder straalstroom blijven weersystemen op hun plek bij gebrek aan voortstuwende kracht. En is het weerbeeld van de afgelopen winters te verklaren (abnormaal veel sneeuw, lange vorstperiodes, lage lente temperaturen).
Dus mijn stelling : we zijn met elkaar over het randje van de klif gehold (400 PPM CO2) de natuurwetten kan je niet stoppen (delta T < kritische grens = straalstroommotor stopt) en nu blijkt opeens dat klimaat niet een lineair verschijnsel is, maar kan “switchen” tussen wel straalstroom/geen straalstroom…. oh, oh!
(5-5-2013) En hier uitgelegd door een paar mensen die er veel meer van weten dan ondergetekende :
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=u7EHvfaY8Zs?feature=player_embedded]