Gisteren kwamen 400(!) Tesla enthousiastelingen per ongeluk op mijn blog omdat verwijzingen naar mijn “Tesla stukjes” op het Tesla-forum werden gelinked. Sommigen van jullie waren teleurgesteld omdat het niet écht Tesla stukjes waren, Tesla figureerde in een (prominente) bijrol. Ik heb echter wel degelijk ook echt iets over Tesla’s te melden (hoewel dit wéér geen rij-impressie van boven de Poolcirkel is, met echte autoverkooptechnieken bent U wéér naar binnen gelokt dus!), en liep al een tijdje met een stukje in mijn hoofd dat ik nu voor jullie, 15 nieuwe Twittervolgers, maar eens aan het digitale perkament moest toevertrouwen. Daar gaan we.
Voor wie bovenstaande video nog niet gezien heeft : verplichte kost, en daarna terugkomen voor de rest van mijn verhaal! OF NEE! weet je wat, wacht even en lees eerst mijn verhaal en kijk het filmje dan.
Ik ben geen auto journalist of zelfs maar liefhebber, en lees maar een doodenkele keer een autoblad als vrouwlief zich een nieuwe garderobe aan het aanmeten is en af en toe een instemmend “humhum” nodig heeft. Hoe er zoveel onzin geschreven kan worden over een stuk gereedschap is verbazingwekkend. Auto’s onder de ton zijn sowieso geen “rijderswagen” en als er niet met 235 km/h over beijsde Schotse landweggetjes te racen is val je ook genadeloos door de mand. Kwaliteit wordt afgemeten aan hoe snel je op een racecircuit een rondje aflegt, of binnen hoeveel seconden je op 100, 120 of 200 zit. Ik snap gewoon niet hoe auto-ingenieurs denken : als ze een nieuwe hamer zouden moeten ontwerpen zou het een hydraulisch versnelde 100 kilo zwaar titanium geval zijn met koolstof afremschijven. De vakliteratuur zou het ding prijzen omdat je er in een regenwoud op 65 meter hoogte een draadnagel mee in een hardhouten boom kan slaan. Als iemand zou zeggen dat een klauwhamer van 7,50 van de Gamma ook zou voldoen zou hij meewarig aangestaard worden : “duidelijk een zielenpiet die geen gevoel heeft voor het ECHTE TIMMEREN”.
Zo het hoge woord is er uit: een auto is een stuk gereedschap en moet voor zijn taak geschikt zijn. Er zijn mensen die ook daadwerkelijk zo tegen een auto aankijken, en dat deed de gevestigde industrie op zijn grondvesten schudden toen zich een semi-elektrisch alternatief voordeed in de vorm van de Prius. De eerste generatie werd weggelachen, de tweede (de eerste die in Nederland verkocht werd) was een praktische zuinige gezinsauto, de derde was extreem schoon en zuinig onder alle omstandigheden en werd een hit, net als de 4e die met een forse accu zelfs oplaadbaar was. Volledig elektrisch rijden was binnen handbereik.
Paniek, Want een volledig elektrische auto slijt niet omdat er geen 12000 explosies per minuut (Paardengetrappel!) in “het vooronder” plaatsvinden. En auto’s die niet slijten hoeven niet vervangen te worden, en tot slot zouden de grootste bondgenoten van de autofabrikanten (de olieproducenten) zonder inkomsten komen te zitten. Daarom werd er een marketingplan gemaakt met de illustere naam FUD. Met Fear, Uncertainty & Doubt werd de markt bewerkt en met veel succes een nieuwe begrip geïntroduceerd: Range Anxiety, angst om zonder brandstof te komen te zitten. Het begrip was al latent aanwezig bij den menschen (range van een ICE 800km, benzine stations om de 5 km) en hoefde alleen subtiel aangewakkerd te worden door het de autojournalistiek in te fluisteren. Zo konden “slimme” auto’s als de Chevy Volt vermarkt worden (met matig succes overigens, omdat de auto niet echt bijzonder veel waar voor z’n geld levert)
En toen was er (de) Tesla
Met een auto die 400 km kan rijden op een lading, 5 volwassen met heel veel bagage kan bergen, er fantastisch uitziet (zei de liefhebber) en als een sportwagen presteert, is het een propositie die voor veel (rijke) techniekliefhebbers onweerstaanbaar blijkt. Mensen die zich een comfortabele BMW kunnen veroorloven vallen na een proefrit als een baksteen voor het rijgenot. In het rijke Noorwegen is de wagen momenteel zelfs best verkopende auto. De Noren zijn sowieso goed bezig, want ze investeren het geld dat ze met hun olie en gas verdienen in een wagenpark dat hun toch al riante energiepositie nog eens dramatisch versterkt (als tweeweg Vehicle-to-Grid laders eenmaal beschikbaar worden gesteld). Er zijn dus heel veel rationele Scandinaviërs die eieren voor hun geld kiezen, en alle waarschuwingen van de fossielen in de wind slaan : de accu’s lopen leeg bij -20, de accu’s kunnen nooit voldoende stroom leveren bij vrieskou, wat als de accu leegraakt in een bos tussen de wolven. De meneer in het filmpje was alle commentaar doodziek, en deed iets wat volgens het gevestigde auto-journaille zoiets is als zonder condoom seks hebben met een blind date : superspannend, maar de kans dat het verkeerd afloopt is levensgroot. HIJ GING DE AUTO GEWOON GEBRUIKEN.
Voor de fossielen hier een lijstje van andere superbelangrijke dingen die je nog meer met een Tesla kan doen, maar niet met een ICE:
– ‘s nachts na een feestje zonder gêne uit een slapende woonwijk wegrijden, en toch de straatstenen uit de weg rijden
– kilo’s afvallen omdat je niet meer verleid wordt door de dagaanbiedingen bij de kassa van het benzinestation
– in de schemering door een Frans bos sluipen op zoek naar herten, vossen en wilde zwijnen
– elke dag met volle tank vertrekken
– een dikke vinger opsteken naar Poetin, Shell of willekeurig welke andere mastodont
– je verbazen over de restwaarde van je auto
– je geen zorgen maken over koppakkingen, aandrijfriemen, koppelingsplaten en remschoenen als je een 10 jaar oude Tesla koopt.
– 5 minuten stiekem achter een groepje fietsende hockeymeisjes rijden
– lachen omdat een ICE’er niet snapt dat jij je auto met 120 kilometer per uur vol kan gooien
Zo, dat was het wat ik over de Tesla te zeggen had, ik hoop dat ik je niet teleurgesteld heb.
En nu : FILMPJE !
Ps : U moet de reviews over nieuwe hybride voertuigen van de fossiele automakers wel blijven lezen: hoe meer dubbele volledig digitaal schakelende voor- tussen- en na versnellingsbakken er toegevoegd worden om de elektromotor werkend te krijgen, hoe beter de auto wel moet zijn, hilarisch.
