Dit stuk is zo bedreigend en zo bizar, dit MOET aan de grote klok, dit kan in elk gezin gebeuren : een kapotte ventilatiebuis leidt (buiten het zicht van de ouders) uiteindelijk tot het uit huis plaatsen en lichamelijk mishandelen van een zesjarig jongetje. Hij is nu voor de rest van zijn leven geestelijk getraumatiseerd. Lees en huiver:
(Gastblog van @Kaatje36 : oorspronkelijke stuk)
Hoe een kafkaësk proces uiteindelijk uitmondt in het ontheffen van moeder uit het gezag. Dit artikel is een analyse op basis van de officiële documentatie. Het proces wordt beschreven en tussendoor staan korte statusopmerkingen.
Huliya en haar zoontje Bulut vormen samen een gezellig gezinnetje binnen een hechte familie. Bulut groeit op in een stimulerende omgeving bij zijn hoogopgeleide alleenstaande moeder en ook aan liefde en warmte komt hij niets tekort; kortom een doodnormaal gezin.
Eind 2009 zijn een aantal missers bij instanties en een psychiatrisch vermoeden van iemand die hiertoe niet is opgeleid de bizarre triggers van het door Bureau Jeugdzorg uit huis halen van Bulut. Een opeenvolging aan fouten die enkel in je ergste nachtmerrie als ouder voorkomen, leiden uiteindelijk tot het uit het gezag ontheffen van de moeder.
De aanleiding: in 2009 krijgen Hulyia en Bulut beide last van hun slijmbeurzen en uitslag op de huid. De (waarnemend) huisarts denkt aan vlooien en schrijft een middel voor. Als de klachten niet verdwijnen, schrijft de huisarts bij een tweede bezoek een middel tegen schurftmijt voor; ook dit helpt niet. Huliya vermoedt dat de klachten te maken zouden kunnen hebben met de renovatie en constateert achter het ventilatierooster een aanzienlijke hoeveelheid kleine zwarte korrelachtige elementen die lijken op dode beestjes. De waarnemend huisarts schrijft ondertussen in Huliya’s dossier ‘parasietenwaan’. Omdat uit laboratoriumonderzoek bleek dat het niet om ‘beestjes’ ging, doet een collega van de huisarts een AMK (algemeen meldpunt kindermishandeling) melding.
Huliya meldt zich bij de wethouder wonen over de aanhoudende gezondheidsklachten en het vermoeden dat deze iets te maken hebben met de woonomgeving. In plaats van haar serieus te nemen en de wooninspectie in te schakelen, stuurt hij achter haar rug om de melding naar een interne afdeling die zich bezighoudt met jeugd en gezin. Bij deze afdeling zijn ook de gegevens over de leerplicht bekend en op basis van het feit dat Bulut (wegens de ziekte waar ze nu juist een oplossing voor zoekt) 11 dagen ziek is geweest in 4 maanden tijd, doet de medewerker een AMK-melding.
Ondertussen heeft Huliya op eigen kosten een milieukundig bedrijf ingeschakeld die constateren dat er sprake is van loslatende glaswolemissie uit een defecte suskast (een ventilatierooster). Een professor dermatologie stelt later ook vast dat het zeer plausibel is dat dit defect de gezondheidsklachten van Huliya en Bulut heeft veroorzaakt.
Statusopmerking: de uitkomsten van het door Huliya zelf betaalde milieukundige onderzoek waren nog niet bekend op het moment dat Bulut uit huis werd geplaatst. Op basis van een dubbele AMK-melding is de Raad van de Kinderbescherming een onderzoek gestart waarbij men dus stuitte op ’parasietenwaan’ in het medisch dossier. Op basis hiervan lijkt men de conclusie te hebben getrokken dat Bulut in ernstig gevaar was bij zijn moeder; in het verzoek om uithuisplaatsing aan de rechter staat dan ook dat Bulut bij zijn moeder wordt blootgesteld aan intoxicatiegevaar wegens ‘overmedicatie’. Men lijkt dus Von Münchhausen by proxy te veronderstellen. De rechter ondertekent en in februari 2010 wordt Bulut door een groep van vijf personen waaronder gewapende politie uit huis gehaald; een totaal verbijsterde Huliya die op geen enkele wijze betrokken noch gehoord is achterlatend.
In het anderhalf jaar dat hierop volgt wordt Bulut maar liefst zes maal ondergebracht in verschillende pleeggezinnen en crisisopvang. Huliya doet aangifte van mishandeling wanneer ze tijdens een bezoek constateert dat zijn hele ruggetje onder de blauwe plekken zit, hier gebeurt verder niets mee.
Uit officiële documentatie van de crisisopvang blijkt dat Bulut tijdens zijn verblijf daar ernstig is getraumatiseerd. Als het jongetje ’s nachts schreeuwde en huilde uit angst werd hij niet getroost, maar streng toegesproken door een nachtbewaker. Het jongetje plaste uit angst in bed en dit werd geïnterpreteerd als ‘hij doet dit met opzet’. Uit officiële documentatie blijkt ook dat pleegouders tegen Bulut hebben gezegd dat zijn moeder beestjes in haar hoofd heeft. Eveneens blijkt uit verslagen dat Bulut aangeeft zijn moeder overal te zien en dat hij haar vreselijk mist.
Uit alle documentatie voorafgaande aan de uithuisplaatsing blijkt dat er niets aan de hand was thuis dat een uithuisplaatsing rechtvaardigde. Het ging goed op school en ook de band tussen moeder en kind was prima. Ook in de observaties door professionals van de bezoekuren wordt duidelijk gemeld dat er een evidente warme band is tussen moeder en zoon. In het observatierapport wordt en passant nog gemeld dat Bulut verstijfde en angstig werd op het moment dat de gezinsvoogd hem weer op kwam halen. Sinds de uithuisplaatsing beweert de gezinsvoogd echter continu in verslagen dat de moeder psychisch gestoord is, de bezoekuren niet goed gaan en dat Bulut bang is voor zijn moeder.
Huliya is goed juridisch onderlegd en dient een aantal klachten in. Alle belangrijke klachten worden gegrond verklaard. De gemeentelijke ombudsman schrijft over de AMK-melder van de afdeling jeugd en gezin van de gemeente:’ een betrouwbare overheid dient feiten en omstandigheden te weten, dat het thuis met Bulut goed ging en er geen zorgen waren voor een uithuisplaatsing.’
De klacht tegen de huisarts wordt eveneens gegrond verklaard en de Inspectie voor de jeugdzorg komt met een vernietigend oordeel. Zij schrijven onder andere: ‘Bureau jeugdzorg heeft aangegeven dat zij uitgaat van de hypothese dat er bij moeder sprake is van psychiatrische problematiek. Dit wordt door een psychiatrisch onderzoek dat moeder heeft laten verrichten niet bevestigd. De informatie uit het persoonlijkheidsonderzoek dat is verricht door het Kennis & Servicecentrum voor Diagnostiek over de relatie tussen het zoontje en zijn moeder lijkt in tegenspraak met het beeld dat de gezinsvoogd heeft over de relatie. Uit het persoonlijkheidsonderzoek komt naar voren dat het kind positief betrokken is op zijn moeder.’
Statusopmerking: De initiële reden voor de uithuisplaatsing is dus gefalsifieerd; er bleek wel degelijk iets aan de hand met de woning. Dat moeder en kind geen goede band zouden hebben wat men vervolgens beweerde blijkt ook niet uit officiële observaties. Dat moeder een psychiatrische stoornis zou hebben wordt door een psychiater niet bevestigd.
Alle grondslag voor een uithuisplaatsing is dus weggevaagd. Je zou op dat moment een diep nederig excuus verwachten; het loopt anders….
De door de rechter ondertekende uithuisplaatsing loopt op korte termijn af en aangezien de gronden voor uithuisplaatsing zijn gefalsifieerd gaat Huliya ervan uit dat zij Bulut eindelijk weer in haar armen kan sluiten thuis. Op de achtergrond echter heeft Bureau jeugdzorg zonder Huliya te informeren noch hierin te betrekken een eigen psycholoog een rapport op laten stellen waarin Bulut plotseling degene is met een gedragsstoornis. Zonder enige achtergrond te betrekken, puur afgaande op de informatie die de gezinsvoogd en betrokken instanties verstrekken beweert de eigen psycholoog dat Bulut lijdt aan Asperger en dat opname in een psychiatrische inrichting noodzakelijk is voor zijn ontwikkeling en veiligheid.
Bureau jeugdzorg vraagt op grond van dit rapport en op basis van het dossier – waarin nota bene nog steeds staat dat Huliya lijdt aan parasietenwaan en psychiatrisch ziek is – verlenging van de uithuisplaatsing aan en jawel, de rechter gaat hier wederom in mee.
Statusopmerking: Mocht er in de tussentijd al iets aan de hand zijn met Bulut, zou dit dan toevallig niks te maken kunnen hebben met uit huis gerukt zijn, 6 maal heen en weer gesleept, ook naar verschillende scholen, geslagen zijn, liefdeloos te zijn opgesloten, dat hem is verteld dat zijn moeder beestjes in haar hoofd heeft etc.?
Huliya dient een klacht in bij het NIP (Nederlands instituut van Psychologen) en wederom krijgt Huliya gelijk. De psycholoog krijgt een waarschuwing en het rapport is vernietigend. Het NIP stelt dat zowel de diagnose als de werkwijze ongefundeerd en niet onderbouwd zijn.
In 2011 oordeelt de rechter dat alle onterechte informatie in het dossier verwijderd moet worden. Je zou denken wederom een punt waarop men eindelijk moeder en zoon zou herenigen, maar helaas wordt het nog veel erger. De gezinsvoogd beweert dat het met Bulut in het pleeggezin goed gaat, maar dat het ene uurtje dat moeder hem ziet in de maand hem ‘ernstig bedreigt in zijn ontwikkeling’. De gezinsvoogd beweert verder dat Bulut ‘ernstige problematiek’ heeft maar dat moeder zou weigeren hem te laten onderzoeken. De rechter wordt gevraagd Huliya uit de ouderlijke macht te ontheffen.
Statusopmerking: Huliya heeft ten eerste geen onderzoek geweigerd, ten tweede zitten er een aantal evidente inconsistenties in de bewering. Het zou goed gaan met Bulut, maar hij zou ook ernstige problematiek hebben? En dit wordt allemaal veroorzaakt door zijn liefhebbende moeder tijdens haar uurtje bezoek waarvan echte professionals reeds hebben vastgesteld dat deze prima verlopen?
Helaas gaat de rechter gewoon wederom mee in het totaal niet onderbouwde en aan alle kanten gefalsifieerde betoog van Bureau jeugdzorg en Huliya verliest het gezag over haar kind.
Dit systeem is ernstig defect. Er was geen reden voor uithuisplaatsing en die is er nu nog steeds niet. Wat deze ‘hulpverleners’ hebben bereikt is het beschadigen van een kind, de moeder en het vernielen van een gezin. Rechters die meningen van gezinsvoogden klakkeloos overnemen terwijl de echte professionals worden genegeerd.
Ouders van wie wordt verwacht dat ze nederig en coöperatief glimlachend de strontkar in dossiers over zich uit laten rijden. Kan iemand het Huliya kwalijk nemen dat ze als een tijgerin vecht voor haar kind en ageert tegen deze instanties? Wat zou u doen? Zou u gezellig een kopje thee gaan drinken met deze mensen om over uw zoontje te babbelen? Op geen enkele wijze is er sprake van enige waarheidsvinding. Slechts in het klachtenproces is er sprake geweest van toetsing en daarin werd Huliya in het gelijk gesteld. In plaats van de evidente manco’s te onderkennen hebben de Tweede en Eerste Kamer helaas besloten Bureau jeugdzorg nog meer macht te geven. Waarheidsvinding vond men overbodig om toe te voegen. Daarnaast neemt dossiervorming enkel toe; dit voorbeeld laat precies zien waarom dossiers zo gevaarlijk kunnen zijn en waarom Wet Bescherming Persoonsgegevens en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens gerespecteerd dienen te worden.
Like this:
Like Loading...
