Na twee weken zwemmen ben ik het gevecht met de volgende Angstgegner aangegaan: de chemicaliën. Ik had op goed geluk twee chloortabletten in het skimmermandje gegooid, en geproefd of het water vies smaakte. Dat was niet zo, dus echt giftig/gevaarlijk zou het wel niet zijn. Ik had imiddels gelezen dat het met zwemwater om vooral drie zaken gaat :
– De zuurgraad (te hoog/laag leidt tot allerhanden huidproblemen)
– De chloorgraad (ivm het doden van bacteriën)
– Het soort chloor dat in het water aanwezig is (gebonden/ongebonden)
Tijd om prof te worden. Ik heb dus een testsetje aangeschafd (tabletjes met een plasticbakje met kleurenschalen) die de zuurgraad en chlorering kan vaststellen. Volgens alle adviezen op het internet moet je eerst de zuurgraad aanpassen (7.2 tot 7.6) en dan pas het chloor op peil brengen omdat de chlorering aanpassen bij een te hoog/laag getal tot allerhande vervelende chloorbijproducten (chlooraminen) zou leiden. Volgens het testsetje was mijn zuurgraad 6.8 of lager (de schaal gaat niet lager). Tijd dus voor pH veranderaars, deze heb je in twee smaken : pH+ en pH-. Deze horen te doen wat er op de verpakking staat : pH+ maakt de pH hoger (maar het water wordt minder zuur, zo werkt de pH schaal nou eenmaal, niet bij nadenken : te laag –> plus.)
Aangezien mijn pH lager was dan wat op de schaal stond was het wel spannend : ik moest echt kilo’s pH+ toevoegen voordat de waarde voor het eerst 7.0 (en dus zichtbaar op de kleurenschaal) was. Ik heb een klein emmertje genomen en daar met een keukenweegschaal 400 gram pH+ mee afgewogen, genoeg om de pH can het hele zwembad met 0,2 te verhogen volgens de verpakking. Op de hoogtelijn tot waar het poeder kwam in het emmertje heb ik met een permanent marker een streep gezet zodat ik nu makkelijk “0,2 pH hoger” kan afmeten zonder weegschaal. De 400 gram laten zich in twee keer porties in een 10 liter emmer zwembadwater oplossen en uitschenken in het zwembad. Na het toevoegen ging ik de volgende dag weer meten zodat de vloeistof zich door het hele bad kon verdelen. Na drie-vier keer was de pH in orde. De hele zomer is de pH daarna stabiel gebleven, ondanks alle zondvloeden, dus als hij eenmaal goed is Behoeft het weinig onderhoud.
Met het chloor is het lastiger mikken. Twee hockeypucks van 200 gram in het skimmermandje geven na 24 uur een waarde van 1 p.p.m. Dit is aan de onderkant van wat wordt aanbevolen, maar ik wil eigenlijk zo weinig mogelijk gif in het zwembad gooien, dus ik heb (zonder wetenschappelijke basis, maar op gevoel) eigenlijk alleen chloor gebruikt zo lang het water warmer was dan 25 graden. Over desinfecteren binnenkort meer, want daar begint het grote difuse marketingverhaal van de zwembadverkopers.
Volgende keer : de efficiënte pomp