Site pictogram Lars Boelen

De Limburgeraar – Braak

20130823-101253.jpg

In Delft was het echt ondenkbaar : braakliggend terrein. Er was altijd direct een projectontwikkelaar, een Aldi of een gemeente die op een lege plek meteen weer iets nieuws neerzette. In de krant las je natuurlijk wel eens dat er in Limburg een langzame vergrijzing en ontvolking gaande is, en als je daar over nadenkt, dan betekent dat automatisch dat er na verloop van tijd gebouwen zijn waar niemand ooit meer iets mee gaat doen, en die worden dan uiteindelijk afgebroken. Toen we net verhuisd waren naar Weert kwam het wel een beetje als een schok dat het al zover was, kale overwoekerde plekken midden in de stad. Na een paar maanden valt het je op dat die plekken niet geruimd worden, je ziet geen bord van de projectontwikkelaar verschijnen (“4 Herenhuizen, reeds 3 verkocht, informatie op www.BraeckStaete.nl“), je ziet gewoon een lege plek waar een poosje niets mee gebeurd.

Nu ik hier een jaar woon begin ik te hechten aan die plekken. Echt waar. Ik vind ze mooi, ik ben er vandaag eens langs een paar gefietst in mijn lunchpauze. Zo’n plek midden in de stad waarvan we blijkbaar met z’n allen even niet weten wat we er mee moeten. Heerlijk, “we weten het even niet”, ik wou dat ik dat eens wat vaker tegen mijn klanten kon zeggen, “ik weet het even niet, we parkeren deze vraag, en laten hem overwoekeren met de prachtigste wilde ideeën”. Het straalt echt een enorme rust uit zo’n plek. Zo’n fundering, met restanten van een kelder, hoe zou het huis dat er stond ooit uitgezien hebben, wie woonden er, waarom is het gesloopt? Het zet je fantasie aan het werk. Ik ben er inmiddels trots op, dat ik op een plek woon waar de ruimte en tijd is om eens een tijdje niet gelijk te gaan rennen en druk te doen. Ik hoop dat die plekken zich ontwikkelen tot prachtige wilde tuinen, dat er mensen volkstuintjes starten. Alleen die hekken, wie durft er mooie gietijzeren tuinhekken omheen te zetten?

Post Scriptum (26-08-2013)
Kijk we zijn hier in Weert niet helemaal achterlijk of zo hoor, er lopen hier dus ook echt wel mensen met plannen rond. Twee dagen na mijn stukje is de bovenstaande locatie platgeschoven, snif.

PPS (20-10-2013)
Het gras staat inmiddels weer kniehoog.

Mobiele versie afsluiten