Vandaag is hij dan eindelijk binnengekomen, mijn nieuwe Pad Air. Ongezien gekocht, ter vervanging van mijn goeie ouwe originele 16 GB WiFi iPad. Die iPad en ik gaan terug tot 1993. Da’s best lang voor een apparaat dat pas 4 jaar bestaat, ik zal dat uitleggen.
In ’93 werkte ik aan de universiteit Twente, waar ik tegen een vreselijk leuke AIO aanliep die onderzoek deed naar computerhandleidingen. Ik hielp haar om een papieren handleiding na te bootsen op een State of the Art 21″ scherm, wat ik met Visual Basic en heel veel geduld voor elkaar kreeg. Vergeet niet dat DOS en WP net uitgefaseerd werden voor Windows 3.1 en Word. Ik “spaarde” als lokaal systeembeheerder de beste processoren, geheugenmodules, videokaarten en harde schijven, voor haar en tegen de tijd dat ze aan experimenteren toe was hadden we een werkbaar en vloeiend werkend systeem. De avonden op de bank met met wijn, stokbrood, kaas en opengeschoven deuren met sterrenhemel op de achtergrond waren vol van filosoferen over waar deze techniek op termijn toe zou leiden. Ik droomde van een flexibel handzaam-A4 groot apparaat met draadloze internet verbinding waar je alle websites van het internet op zou kunnen bekijken, inclusief je krant en bankgegevens.
Tik tik tik deed de tijd, en computers werden laptops, modem werd adsl, netwerk werd wifi maar mijn flexibele A4’tje kwam er maar niet. Op enig moment kwam de PDA, met een piepklein QVGA scherm en hopeloos internet waar je met moeite een webpagina op geladen kreeg, als de wifi in de tussentijd niet 3x was weggevallen. Ik kocht er toch een, maar ben altijd teleurgesteld gebleven in die dingen.
En toen was daar 27 januari 2010, met de keynote speech van Steve Jobs. Ik werd compleet omver geblazen! Daar was het apparaat waar ik al 17 jaar van droomde! Wow! Ik heb er niet gelijk een uit de VS laten komen, maar gewacht tot hij hier verkrijgbaar was, en uiteindelijk met Kerst gekregen. Ik vond het heel spannend, want ik heb zo vaak met gadgets gezien dat ’t bezit van de zaak het einde van het vermaak was, en dit was natuurlijk echt een hele dure gadget. Maar op basis van wat ik bij collega’s zag die er wel een meenamen of over lieten vliegen dacht ik dat ’t wel goed zou komen.
Het eerste wat opviel aan de iPad was de ongeloofelijke kwaliteit van het ding. Waar laptops van de schroeven, scharnieren en klepjes aan elkaar hingen was dit alleen maar : Aluminium en Glas. (punt). Wow, als je het beetpakte dan had je het gevoel dat het elke cent meer dan waard was. Het tweede wat opviel : de precisie van het aanraakscherm. Na jaren van kloten met pennetjes (krassen op de PDA) die de letters maar niet goed konden raken, was het verbijsterend te ervaren dat je gewoon kon typen op op het scherm. Alle drie mijn blogs zijn voor 100% geschreven op mijn iPad, bewijs genoeg zou ik zeggen. Het derde wat opviel was de accu! Een laptop was in die tijd toch na 3-3,5 uur leeg, en de iPad ging gewoon een werkdag mee. Zelfs nu, na drie jaar elke dag van “vol tot 10% leeg”, is de iPad nog veel beter dan laptopaccu’s uit die tijd, hulde!!
Goed tot zover de techniek. De softwarerevolutie die Apple met de iPad (&iPhone) tweegbracht is minstens zo spectaculair. Hoeveel honderden applicaties ik, met gevaar op virussen en al, in de loop der jaren niet van internet gejat heb weet ik niet, maar ik was het uiteindelijk wel een beetje zat. En daar was de AppStore. Wow! Alle software op één plek bij elkaar, virusvrij gemaakt door Apple, en voor prijzen van een kop koffie tot een broodje hamburger. Ik heb daarna nooit meer gekraakte software gezocht. Als ik iets mooi vond, klik klik, kocht ik het. Meestal was er trouwens een gratis alternatief, hoewel ik reclame-uitingen ernstig afbreuk vind doen aan de iPadervaring. In de loop van de tijd werd de iPad steeds multifunctioneler, mijn favoriete apps:
– TV streams van journaal, tweede kamer, uitzending gemist (ideaal in de keuken)
– Volledig internetbankieren zonder dongles, identifiers en zo (dagelijks inzicht, heerlijk)
– Twitter (nooit gedacht dat ik dat zó leuk zou vinden)
– Webloggen met WordPress (een echte hobby!!)
– Photopad, om uitsnedes van screenshots te maken (nodig voor blog & tweets)
– Spelletjes (Angry Birds, briljante vondst)
– Teletekst (nog steeds)
– TouchStock & Gold Live! (om te zien wanneer ik nou ooit moet instappen 🙂 )
– Buienradar en Weatherpro : echt betrouwbare buienvoorspelling, bizar gewoon
– Kaarten / Google Earth : je blik op de wereld wordt echt anders, er is geen plek meer waar je naar toe gaat die je niet eerst even met Streetview bekeken hebt
– Maxivista : iPad als 3e scherm gebruiken op werkdagen
– Volkskrant, ik ben van papier afgestapt, maar ontdek wel dat iPad 1 eigenlijk niet goed genoeg is, een van de redenen dat ik zo naar de Air uitkijk
– sinds kort Spotify, briljant!
-RDP, om het beeldscherm van mijn PC in de meterkast incidenteel over te nemen (die staat nog wel steeds films te jatten)
– en Funda natuurlijk! Voorjaar 2012 kochten we ons nieuwe huis, en de honderden huizen die aan onze zoektermen voldeden werden met streetview, wijkinfo, NS informatie teruggebracht tot 5 huizen, met een wijntje op bank, in plaats van uren en uren achter het bureau of met een ongezellige laptop op schoot. Zonder iPad was dat een heel ander proces geweest.
Zoals je ziet heb ik eigenlijk maar 1 scherm met apps, verbazingwekken met een Appstore met een half miljoen Apps. Ik heb een enkele keer ook Apps verwijderd : NU.nl toen ze besloten dat ik mijn iPad vast wel alleen horizontaal gebruikte (wat een volslagen minachting van de gebruiker) en “The Elements” omdat het teveel plek in nam op de iPad, die mag woensdag snel terug.
Het duurde natuurlijk niet lang voordat anderen ook tablets gingen maken, Microsoft eerst natuurlijk van plastic met hitte afvoerende ventilator (fail) en Android met reuzentelefoons en dito apps. Ik heb nu verschillende tablets met Android en Windows gezien, maar ze proberen zich te onderscheiden met iets waar de iPad nu juist zo heerlijk door werkt omdat hij het niet heeft : on screen multitasking.
Multitasking is dat je drie dingen tegelijk open hebt staan met een taakbalk waar elk binnenkomend mailtje, tweet, FB update of Dropbox file om aandacht schreeuwt. Echt, ik haat mijn werklaptop daarom : het voortdurende gestoor, gek word ik er van. Moet er niet aan denken een Windows tablet te moeten gebruiken.
Op de iPad daarentegen heb je 100% aandacht bij wat je aan het doen bent, geen knipperende
LEDjes in de bovenhoek, geen trilsignaal, geen taskbar, RUST!!! Gewoon een uur lang een blogpost schrijven, met een 4-vingerveeg wisselen tussen Safari voor referenties, Photopad en WordPress, verder geen afleiding! Tegen die eenvoud kan je niet aan innoveren, briljant is het.
Maar dan komt nu toch het moment van afscheid.
De tijd staat niet stil, en iOS werd multifunctioneler (4-vinger swipe ipv dubbelklik) en de apps groter en groter. Zo’n half jaartje geleden begon Twitter ernstig kuren te vertonen, en zelfs mobiele websites zijn inmiddels zo zwaar dat de iPad zich er regelmatig in verslikt. Ik heb verlekkerd gekeken naar het dunne scherm van de 2, het retina scherm van de 3, de magnetische cover en wat al niet meer, maar geen van die dingen kon me eerder verleiden, maar nu met de laatste iteratie wordt er zoveel verbeterd dat ik nu om ben gegaan (retina, 64 bit, gewicht, laadkabeltje, MIMO-wifi). Dat flexibele scherm is er nooit gekomen, maar daar had ik me dan ook in vergist, dat is helemaal niet handig als je ook wilt typen op je scherm, dat had ik niet bedacht.
Mijn lieve ouwe trouwe iPad zal zijn dagen nu gaan slijten als “Clash of Clans” en “HayDay” game tablet. Ik zal zorgen dat de boefjes je met respect blijven behandelen. Ik zal je kleine krasjes, deukje in de rand waardoor het rubber een klein beetje uitstulpt, vertrouwde zware gevoel met veel warme herinneringen met me meedragen,
Bedankt!!
Geef een reactie